صورت آفاقی

گرفتگی و بغض داشتنش را می فهمی، خوب است

اگر در حجاب و پرده بودن را می فهمی، مبارک است.

اما اگر مثل من داری به "آسمان" فکر می کنی، بیا بباریم.

غصه می خورم که چطور یکی توی دلش آسمان به پا می کند...

چطور از دست دیوارهای دل خودش خفه نمی شود...

چطور توانسته آسمانش را با ستونهای نامرئی الهی، نگه دارد...

سنریهم آیاتنا فی الآفاق و فی انفسهم...